Festivalden Notlar – Katliam (Kinatay)

Kinatay

İKSV’nin kitapçığında Nuri Bilge Ceylan’ın Katliam için Cannes’ın en güçlü filmi, dediği yazıyor. Nuri Bilge Ceylan’ın jüri üyesi olduğu 2009 Cannes’da en iyi yönetmen ödülünü alan Katliam, izleyiciyi tam da amaçladığı biçimde etkiliyor ancak bu etkileme izleyiciye hiçbir şey katmıyor.

Yönetmen Brillante Mendoza’nın Manila’daki şiddete dair gerçek bir hikayeden yola çıkarak çektiği Katliam’da polis okulunda okuyan genç Peping’in bir gününü izliyoruz. Peping ve çevresindeki hemen herkes oldukça fakirdir ama yeni evlenen Peping mutludur. Bir çocuğu vardır, babası gibi o da polis olacaktır. Filmin ilk çeyreğinde, Manila’dan görüntülerle mutlu bir tablo çiziliyor ki yönetmen bu mutlu tabloyu filmin kalan kısmında seyirciyi daha da çok germek için bir kontrast olarak kullanıyor. Peping gene polis olan bir arkadaşının çağırması ile yozlaşmış bir grup polisin peşine takılır. Ancak polislerin bir hayat kadınını kaçırmasıyla işler çirkinleşmeye başlar.

Mendoza, Peping’in ahlaki seçimini anlatmak için 110 dakika kullanmış. Bunun dışında seyirciye bir şey anlatmaya çalışmamış. Film üç parçadan oluşuyor: Manila’da yaşamdan canlı, hareketli ufak bir kesit, “Ne olacak?” sorusu ve karanlık, flu, basık görüntülerle yaratılan bir gerilim ve son olarak saf şiddet… Mendoza, Peping’in kararsız kalışına değindiği birkaç sahne dışında seyirciye sadece bir seyir sunuyor. Seyirciyi gerip çarpıcı şiddetle karşı karşıya bırakması oldukça başarılı ama bu filmin sıkıcı olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Sanki 2 paragraftan ibaret bir 3. sayfa haberini filme dönüştürmek için sahneler elden geldiği kadar uzatılmış. Öyle ki Peping’in evlendiği ilk bölüm, sadece zıtlık oluşturarak sonraki kısımlardaki gerilimin ve şiddetin etkisini artırmak amacıyla filme katılmış gibi. Aslında filmde konu edilen vahşi olay, pek çok şekilde anlatılıp derinlemesine işlenebilecek bir konu ama Mendoza, konuyu işlemeye çalışmamış, sadece kameraya almış. Bir kameraman, filmin konu edindiği gerçek olaya başından sonuna eşlik edip görüntüleri paylaşsaydı teknik olarak daha zayıf ama içerik olarak aynı film olurdu.

Katliam insanda garip bir duygu bırakıyor. Film bittikten sonra gerilim ve şiddetin sizi etkilediğini hissediyorsunuz ama bu etkileme bir anlam ifade etmiyor. Gerilimin sıkıcı, şiddetin de beklenen bir şey olduğunu düşünüyor, filmden içinizde bir boşlukla çıkıyorsunuz.

Paylaş